ULTRA PIRINEU-2014 "Dena ez da korri egitea..."

Irailaren aurreneko egunetan Jokin Lizeaga lagunaren dei bat jaso nuen.

-Hi Unai, animatze al haiz Ultra Pirineu lasterketara? Garai bateko Cavalls del Vent lasterketa dek, irailaren 20an. Gonbidapen bat jaso diat eta joan nahi nikek maratoia egitera, eta "botillero" bat behar diat. Astebukaera izango hukek eta Gotzon eta hiruok joango gaituk.

-Gotzon? Zein dek hori?
-Gotzon Idirin, Gorbeia Suzien lasterketa antolatzen duena. Gure moduko tipoa... ederki pasako diagu.
-Beno, etxen komentatu eta esango diat zerbait.

Gotzon eta Jokinekin, dortsala hartzerakoan.

Etxeko permisoa lortu ondoren, ostiralean abiatu ginen Bagá aldera. Goizean Jokinekin gelditua nintzen Belate gainean ikustekotan. Bera, Elizondotik etorriko zen lana egin ondoren, eta ni berriz, Donezteben gelditua nintzen lagun zahar batekin gosaltzeko, handik igaro behar nuela probestuz. Gotzon berriz, Iruñan hartuko genuen.

Bertan elkartu ondoren, agurtu eta hirurak abian jarri ginen. Banuen gogoa Gotzon ezagutzekoa. Erreferentzi onak nituen arren, Jokinek esandako "...gure moduko tipoa" esaldiak, konfidantza ematen zidan. Eta etzuen hutsik egin. Martxan jarri orduko, lasterketa, korrikalari eta prentsaren gaian murgildu ginen. Hirurak bere ikuspuntutik aztertzen genituen gaiak, batak antolatzaile baten begietatik, besteak korrikalarienetatik eta nik berriz prentsaren ikuspuntutik. Konturatzerako bazkaltzeko ordua heldu zen. Geldiunea Aierbe herrian egin genuen. Bazkari ederra errepide ixkinean egindakoa. Gotzonek ekarritako tomateak, Jokinen pasta eta Ainhoak etxean egindako patata tortilla izan zen gure menua. Laguntzeko, zerbeza pixkat.

Arratsaldean iritsi ginen Bagá herrira. Herri txikia da, eta nik segituan Zegamaren antza hartu nion. Mendi tartetan ezkutatzen den herriak, Senyera-k leku guztietatik zintzilik zituen. Hara iritsi orduko, Jokin eta Gotzon beraien dortsala hartzera gerturatu ziren. Gauza guztiak hartu eta lasterketa aurretik egiten den "briefing"-era gerturatu ginen, Ainhoa Txurrukarekin batera. Ainhoa, Zegama-Aizkorri lasterketaren aurpegia da eta bera ere bertan zen beste Zegamatar batzuekin batera. Briefing-a eta gero, zerbeza pare bat eta afaltzera joan ginen furgonetara.

Lasterketarako prest

Hurrengo egunean zuten lasterketa Jokinek eta Gotzonek. Gosaldu ondoren, derrigorrezko materiala prestatu (Gotzonek nahiko buruhauste bazuen bere xirarekin) eta kafetxo bat hartzera atera ginen lasterketa baino lehen. Jakitun, lasterketa Bagá herrian hasi eta Bellver-en amaitzen zela, furgoneta prestatu eta La Molina eski estaziora igoko nintzela pentsatu nuen. 20. km.a zen eta bertan Jokini eman beharreko material guztia prestatu ondoren, irteerara abiatu ginen. Gu gerturatzerako, jende andana bildua zegoen plazako txoko guztietan. Irteera eman orduko, furgonetaruntz abiatu nintzen Jokin eta Gotzon agurtu ondoren. Herritik orduerdiko bidea nuen La Molina-ra eta bertan telekabina bat hartu behar nuen, 2550 metrotara igotzeko. Leku ederra benetan La Molina-ko estazioa !!

Telekabinatik, La Molinako estazioa

Behin han, refugioan kafe bat hartu eta esperoan jarri nintzen. Bista ederrak zeuden eta gozatzeko parada izan nuen. Han nengoela, bertako batek galdera bota zidan.
-Qué, ¿de la selección vasca? (Jokinen xira urdina neraman gainean jantzita)
-No, no. Vengo a ayudar a Lizeaga.
-¿Lizeaga?¿Qué eres su manager?
- No, no. A este no le hace falta, ya se arregla sólo. Je,je,je.
-Vale vale. Suerte entonces !! Y, ¿anda bien o qué?
-Va a ganar, para eso hemos venido je,je,je.
Tipoak jarri zuen aurpegia ikustekoa zen !! Pentsatuko zuen, hau dek hau faroleroa !!

La Molina-ko anoa gunean.

Konturatzerako lasterkariak urrutitik nabari ziren eta zein etorriko aurrean eta...Jokin Lizeaga eta lasterketako garaile, Dani Tristany kataluniarra. Prestatuak nituen gelak eman, ura edatera derrigortu eta galdetu nion.
-Ondo al haiz?
-Bai, bai. Janaririk gabe neok, denak jan dizkiat !!
-Dena janda? Ze etorri haiz korri ittea eo hamaiketako ittea?
-Bestela ondo neok. Ea jeitsieran atzean uzten diadan.
-Eutsi potro. Helmugan ikusiko gatxik.





Agurtu ondoren, berriro telekabinan sartu eta furgoneta hartu ostean, Bellver herrira abiatu nintzen amaiera ikustera. Hara iritsi orduko han ziren Zegamako lagunak urduri.
-Eunon Unai. Ze muz ikusi dezu?
-Earki. Gaur seguru gea honekin.
Bertan nintzela, Gotzonen deia jaso nuen mugikorrean. Etzen gauz onik !!
-Ze Gotzon, aberiren bat, ala?
-Ez. Deskalifikatu egin ziatek materialarengatik.
-No jodas !! Ze, xirarengatik?
-Bai motel. GORE menbrana behar omen zian. Hemendik gutxira hor nauk...
Konturatzerako gurekin zen berriro ere Gotzon. Bere kontura parre batzuk egin eta gero (beti ere bere konplizidadearekin) Jokini itxaroten jarri ginen.
Erreferentzien arabera, lehena zetorren eta gu hantxe kamarak eskutan hartuta noiz etorriko zai. Halako batean, bazetorrela esan ziguten eta albo batean argazkia ateratzeko prest nintzela, nor azalduko ta...Dani Tristany.
-Kaguen la p...!!

Ezin sinisturik, Zegamakoei begiratu eta hauen aurpegia ere etzen tiroak botatzeko modukoa. Beno, eztek ezer pasatzen !! Ze nahi diagu ba, orain gutxi ebakuntza egin eta irabazten ikustea !! Handik 10 bat minutura sartu zen Jokin. Aurpegi onenarekin sartu ez bazen ere, guretzat txapelduna bera zen.

Bien arteko penak kontatzen...

Zerbait jan eta edan ondoren, dutxa eder bat eta masaje bat hartzeko probestu zuten biek. Handik atera eta Iñaki bilbotarrarekin, podiumera. Honek ere beteranoen mailan saria irabazi zuen. Bertan, jaso beharrekoak jaso ondoren, furgoneta hartu eta berriro Bagá aldera. Bertan zerbeza batzuk hartzen pasa genituen hurrengo lau orduak, tripak orru egiten hasi ziren arte. Gaueko 23:30etan joan ginen afaltzera, Zegamako lagunak, Felipe Artigue, Nieves eta gu hiruok. Handik goizeko 1ean irten ginen eta 2:30etan azken zerbezarekin eman genion agurra plazari. Handik lo egitera joan ginen arren, goizeko 4ak baziren oheratu ginenean. Mundua soluzionatzen saiatu ginen beste behin... 

Hurrengo goizean herrian bueltatxo bat eman eta agur esan genion herriari. 

Astebukaera ederra igaro duguna. Konturatu naiz, korri egiten adina disfrutatu dudala, egin gabe ere. Lagunei laguntzeak poztasun berdina eman dit eta azkena izango ez denaren esperoan gelditzen naiz. Hemendik agur bat eta eskuminak Zegamako lagunei bereziki. Orain badakit zergatik den hain handia Zegama-Aizkorri. Milesker Ramoni, Maiteri, Karlosi, Mariari, Sarari eta Ainhoari !!

Handiak zeate.

Hirurak, Ainhoa Txurrukarekin batera.

G2-EHUNMILAK 2014 "Gorputza higatzen doa geruzaz geruza, irrika ez...ez ordea.

Maiatzak 31: Leitzako ultra bukatu eta gero, hitz emanda bezala, Iker lagunari baiezkoa eman diot G2 lasterketa korritzeko.

Ekainak 2: G2an izena eman dut.

Ekainak 4: Felix lagunarekin errepidean korrika nindoala, biki batean ziztada bat eman eta etxera oinez itzuli beharra tokatu zait.

Ekainak13: Hamar egun geldirik eman ondoren, gauean entrenaldi bat egiteko geratua nintzen Iker rekin eta Felixekin. Hasi eta 20 minutura, berriro ere bikiak eztit jarraitzen uzten.

Argi daukat. Uztailaren 11arte enaiz gehiago ibiliko. Irteeera puntuan izango naiz eta hautsi behar badut, han izan dadila. Punto.

Uztailak 8: Juanma Morales fisioak deitu eta bertatik pasatzeko gomendatu dit. Bertara gerturatu, zer dudan esan eta kamilla gainean jartzeko esan dit. Eskuan orratz batzuk hartu eta biki guztian sartzen hasi da. Lehenengo hirurak bale, baina hurrengo zazpitan izarrak ikusi nituen, mareatzera iritsi arte. Kontsultan 10 min. etzanda pasa ondoren, kojoka irten nintzen.

-Ya verás Unai, el viernes estarás perfecto. No te va a doler nada.

-Pero como no me va a doler ! Si estoy cojo !

-Tranqui, confia en mi. Ya me dirás.

Halako batean handik irten eta etxera nindoala, Tolosako ezagun bat.

-Eunon Unai. A ze itxura hi !! Aberi earra in dek, ez?  Hi ez al hintzen ba G2an ateratzekoa?

-Bai, han izatea espero diat behintzat.

-Itxura horrekin nola jungo haiz ba...Jejeje. (Hain itxura kaxkarra ote deu ba...!!).

Uztailak 11: Goizean lagun batzuekin geratua naiz dortsala jaso eta zerbait bazkaltzeko. Ederra izaten da momentua. Maletan derrigorrezko gauza guztiak barnean direla kontrola pasa, eta bazkaltzera. Bertan nahiko entsalada pasta eta arroz, zerbeza ugari eta bi pastel jan ostean, etxerako bidea hartu dugu. Arratsean siesta pixkat egin eta gero, lagunekin geratuak gara Beasainera joateko. Bidean par batzuk egin ditugu, eta lehenbailehen hurrengo egunean beharko ditugun (Etxegaraten eta amaieran) motxilak utzi eta kafetxo bat hartzeko ordua da.

Erdipurdiko korrikalariak...baina jende ederra !! Felix Belaunzaran, Xabier Plazaola, Luis Lasa, Iñaki Insausti, Xabier Lakalle, ni eta Iker Beloki. Llorones Team !!

Konturatzerako irteera puntura joan beharrean gaude. Bertan sartuak gaudela, jendearen izu aurpegiak deigarri egiten zaizkit. Askok lehen aldia izango dute, beste askok iada 5 edo 10. agian. Ni lasai nago, baina badakit ez nagoela txorakerietarako.

Irteera eman orduko, Ikerren alboan jarri eta bikia ondo dagoela konturatzen naiz. Ordizira konturatzerako iritsi gara eta hemendik Zaldibirako bidean, hanka ahal dudan ondoen botatzen saiatzen naiz. Zaldibiko herrian, jende andana elkartu ohi da, eta gaurkoan ere ez dute hutsik egin. Bertan 3 baso ur eta zerbait jan ostean ateratzen gara. Hemendik Larraitzeraino kontu handiagoarekin ibili behar dudala pentsarazten diot neure buruari. Hitz egiteko gogo gutxirekin noa, eta aurrean Igor Larrañaga eta Paul Vilumbrales ikusten ditut. Biak agurtu ditut, eta nire barnean zein talde polita egin dezakegun pentsatzen jarria nago, igoeran pentsatuz. Egia esan, oso luze egiten ari zait. Jeitsierak oso arriskutsuak zeuden eta botatzen ari zen euriak etzuen asko laguntzen. Konturatzerako, eta tramo txarrena pasata nuela uste nuenean lehen erorketa.

-Pu.. Soria. Earki hasi gatxik !! Etzakau bela aillatuik (neure buruari) !!

Handik Larraitzeraino enuen burua altxa ere egin. Bertako anoa gunean, bi botilak urez bete, beste 3 ur trago, 3 platano zati eta bokadillo bat jan nituen. Tripa ederki bete eta Iker Etxeberria agurtu ondoren, Txindokiko bidea hartu genuen. Igoera nahiko txukun egin ondoren, niretzako tramorik aspergarrienean sartu ginen. Eguraldiak ere etzuen asko laguntzen eta ordurako iada oinetakoak lokatzez josiak nituen. Uarraingo puntua pasa eta Lizarrustiko jeitsiera zailean murgildu gara. Zorua ez dago txantxetarako eta nire preokupazio bakarra ere, bikien asuntoa, ondo zihoan. 29. km.an sartu orduko, gauaren ixiltasunean jeisten ari nintzela...ZAPLA !! Eta lurrera !! Mendiaren erorketarekin irristatu eta ukalondoa lurrean jarri nuenean, sorbalda aurrera joan eta izugarrizko ziztada sentitu dut. Momentuan, bastoia eta gainean neraman txapelak alde egin didate.

-Ze Unai, ondo (Ikerrek albotik)?

-Ostia !! Latza hartu diat !! Sorbalda atera dudala uste det.

-No jodas !!

-Bai bai...

Halako batean, makila eta txapela jaso eta besoa gorputzaren kontra jarri eta beherantz goaz. Momentuan ez dut min haundirik, eta horrela jarraituko dudala pentsatzen dut Lizarrustiraino. Beheruntz nindoala, bertan sartuko naizela eta begirada bat botatzeko esango diet. Ordurako mina areagotzen hasia zen eta bastoia ezin nuen lurrean ipini. Ederki kostata iritsi nintzen Lizarrustiko anbulantzira !!

-Gabon. Baten batek begiratuko didazue ea sorbalda nola dudan?

Anbulantzian nor egongo ta, Andoaingo ezagun bat.

-Ostia !! Pero tu eres de Andoain, ¿no? Ugarte...

-Hombre Valentin !! ¿Me podríais mirar esto?

Begira jarri eta besoa mugitu orduko...

-Tiene el hombro fuera. Un vendaje fuerte y para Zumarraga.

Momentuan Ikerrek ere erretiratzea pentsatu zuen. Ordurako, gainean neramatzan kamixeta, xira eta makilak kendu eta bertako baten jertxea jarri eta anbulantzian sartu ninduten, Zumarragararuntz. Han sartu orduko eta nekearen ondorioz, lo hartu nuen. Hara iritsi orduko, gurpildun aulki batean exeri eta barrura.

-Gabon. ¿Qué te ha pasado? 

-Gabon. Me he caido bajando a Lizarrusti y me parece que se me ha salido el hombro.

-Ya viene el primer loco del día. Me parece que va a ser una noche larga...

Bertan jasotako "atentzioa" bikaina izan zen, eta froga batzuk egin ostean, sorbalda aterata nuela esan zidaten. Bertan sartu zidaten, baita besoa hiru astetan kabestrilloan izan behar nuela esan. Iada bertaratua zen Ikerren txankleta eta kamixeta bat jarri ostean, Beasaingo kiroldegiko bidea hartu genuen. Bertan dutxa eder bat eta zerbait jan ondoren, etxerako bidea. 

Bai, hemen bukatu ziren nire aurtengo G2-ak. Hurrengoan beharko du...

Eskerrak eman beste behin etxekoei, Izadi Kirolak-eko lagunei (haundiak zeate), Iker Beloki-ri (beti bezela hire lekuan), Ternua, Riki Idiakezi (dortsal honek amaiera hobea merezi zian), Juanma Morales (artixta beste behin) Llorones Team-eko kideei, eta Mikel Valdibielsori. Bai, Mikeli ere bai !! Istripua izan eta handik astebetera jasotako deia, benetan eskertu nuen. Horrelako detaileetan ikusten da proba baten haunditasuna, eta bai, Ehunmilak-G2 proba, benetan handia da. 

Eta hurrengoa zer ?