25. MARATOIA: Dena ondo zihoan...hobeto joaten hasi den arte !!

2017ko azaroaren 26a da. Donostiako Maratoia. 30,5. kilometroa, azken itzulian sartuta. Halako batean, azken 18 urtetan eta maratoiren batean ondoan izan ditudanen irudi "rafaga" bat igaro da nire burutik. Juani Urrutia, Gorka Bueno, Iñaki Etxeberria, Iñosken Mujika, Joseba Collantes, Imanol Arruti, Beñat Sarasola, Anartz Egimendia, Joxe Mari Etxeberria, Ainara Murua, Tximista, Iker Etxeberria, Felix Belaunzaran, Andoni Aizpuru, Mikel Lopetegi... Ez al dute esaten hil aurretik bizitza guztiaren irudiak azaltzen direla? Ni ere trantze horretan ote nabil? Itxuraz ondo goaz ba !! ...

Iker Irulegi, Iñigo Apalategi, Beñat Sarasola, Oier iloba, Iñosken Mujika, Mikel Rodriguez, Xatonio Irazu, Iker Beloki, Mikel Lopetegi eta Juani Urrutia.

Goizeko 07:00tan eman diogu hasiera egunari. Donostiarako bidea, Mikel Lopetegi eta Unai Diezekin egin dut. Ezin esan lasai joan garenik. Unaiek, lehena zuen, eta lehenengoaren urduritasunak nabariak ziren. Lo askorik egin gabe zegoen (nork esan behar zizun orain bost urte maratoi bateko irteeran egongo zinenik). Mikel lasaiago, lanak ondo eginak izateak ematen duen ziurtasunarekin. 

Iritsi, kafe bat, Andoaingo eta Tolosaldeko lagunekin par batzuk egin eta irteerara. Bidean, beste bi lagun handirekin goaz: Andoni Aizpururekin eta Gorka Buenorekin. Gorkarekin egin nuen lehen maratoia, eta hogeitabosgarrenaren bila ere berarekin noa. Andonirekin berriz iazkoa. Irrifarrea atera zait lehen maratoi hartako kontuez gogoratzean... Hiru txuri, bi beltzen artean...

Gorka Bueno eta Juani Urrutiarekin, 1999an.

Hasi da nire 25. maratoia. Gustora noa Mikelekin, oso. Pitz laguna ere ondoan daramagu edozer gauza gertatuta ere. 10 km... 15 km... 20 km... 25 km... 30 km...eta 34. kilometroa. Bertara iristean, kalkuluak egin eta 40 minuturen lana gelditzen zitzaigula konturatu naiz. Bi gatz pilula hartzeko gelditu naizenean, ondoko zuhaitzetatik aspaldiko lagun korrikalariak irteten hasi dira. Iñosken, Beñat, Apala, Iker, Juani, Xatonio, Oier iloba, Irulegi, Mikel... Ni bitartean, eta hauek? Ze kristo egiten dute hemen? Kamixeta beltz batzuetan, "ZORIONAK UNAI !! 25. MARATOIA" jartzen zuela ohartu naizenean, behera erori naiz. Uf... Ezin dut hitzik ere esan. Gorputza kateatuta bezala gelditu zait, burua ere antzeko, eta aurretik...zortzi kilometro ! Gogorrak egin zaizkit, oso gogorrak. 

Ama ere prest azken bultzada emateko !!

Anoetarako bidean, oroitzapen asko, Paris eta Erromako bidaiak, urte hauetan guztietan bidean galdutako lagunen baten aurpegia... Ezkerretara begiratzean Mikel ikusten nuen, eskuinetara begiratzean berriz, Apala. Azken hilabeteak ez dira onenak izaten ari berarentzat, eta begiratzen nion orduko, begietatik malkoak irteten zitzaizkidan. Halako batean iritsi ginen azken kilometrora. Eta amaierara. Mikelekin besarkatu, bere laguntza eskertu eta azkena ez dela izango esan diot. Handia haiz hankaluze !!

Dutxa eder bat hartu, zerbeza eder bat edan eta Mikelen eta Felixen familiekin hitzordua egina dugu Gaztañaga sagardotegian. Andoni agurtu eta familiarekin autoan Andoaina nindoala, zein zorioneko nintzen pentsatzen nuen. Horrelakorik merezi ez genuenaren sentsazioa ere izan dut une batean. Sagardotegira iritsi eta geroko sorpresak, hitzik gabe utzi nau. Ezustean, barrura sartu eta han ziren bilduta, ordu pare bat lehenago ondoan korrika izan ditudan lagunak, gurasoak, arrebak, ilobak, eta benetako lagunak. Handik aurrerakoa kristona izan da. Inoiz jaso nezakeen omenaldirik onena egin didazue, ez dut berehalakoan ahaztuko. Mila esker guztioi, MAITE ZAITUZTET !!

PD: Noizko denak batera maratoi bat?

"Un fuerte abrazo, besarkada bat"

BERRIArako mendiko sailean hasi nintzenean, kazetari batek hala esan zidan:

-Alpinisten lagun egiteak, bi alde dizkik: alde txarra, edozein unetan galtzeko arriskua daukak. Baina ona ere bai, pena merezi diken jendea dek. Bizitzeko gogo ikaragarria ditek, une oro bizitzeko gogoa,  gauzak askoz ere gehiago baloratzen dizkitek, eta hauekin lana egitea oso erreza dek. Ikusiko dek, pena mereziko dik !

Etzuen arrazoi faltik ! Bide guzti honetan, alpinista asko ezagutzeko aukera izan dut. Munduko onenak ezagutzeko aukera. Alberto Iñurrategi, Juanjo San Sebastian, Simone Moro, Juan Vallejo, Xabier Erro, Alex Txikon, Juanito Oiartzabal, Edurne Pasaban, Carlos Soria, ...eta Alberto Zerain.

Ez dira hainbeste urte pasa Alberto Zerain ezagutu nuenetik, eta ez dut inoiz ezagutu ginen eguna ahaztuko. BERRIA egunkarirako elkarrizketa bat egiteko proposamena luzatu nion telefonoz, berak beste aldetik, "nola ez ba, euskaraz bada gainera hobe". Zur ta lur utzi zidan erantzunak. Hitzordua Gasteizen egin genuen, geroztik, bera bisitatu dudan guztietan egin izan dugun toki berean. Iritsi orduko, eskua eman eta biok betikoa eskatu genuen, "ebakia eta hutsa, goiza ondo hasteko". Oso gertuko azaldu zen lehen aldia izateko, eta gauza batek harritu ninduen gehien. Kazetariak, elkarrizketatuak ondo ezagutu behar izaten ditugu elkarrizketatu aurretik, alegia, berari buruz informazioa jakin behar dugu, zer egin duen, bere ibilbidea, xehetasunak...Baina bera ere ondo informatuta etorri zen:

-Esan didate bai, Tolosakoa zarela.

-Tolosarra ni? Ez ez ! Tolosan bizi bai, baina Andoaindarra naiz.

-Ah, beno, antzeko ! Zer du herri horrek kirol idazle eta kazetariekin? Ezagutuko dituzu orduan Ramon Olasagasti eta mendi lasterketetetan speaker lanetan ibiltzen den Elduaien, ez?

-Bai, zerbait bai. Ea egunen batean, Ramonen laurdena idatzi eta Aitorrek duen hitz jarioaren erdia izaten dugun, Alberto ! 

-Eskuminak eman biei !
-Emango dizkiet, bai.

Lehen elkarrizketa hartan, ia bi ordu pasa genituen. Albertok ez zuen presarik, nik gutxiago. Denetik kontatu zidan. Mendiko gauzetaz hitz egin genuen, espedizio kideetaz, etxekoetaz, bere semeetaz, mendi lasterketetaz... (http://www.berria.eus/paperekoa/1860/020/001/2015-05-26/oso_zaila_da_espedizioetarako_behar_den_laguntza_lortzea.htm). 
Elkarrizketan gauza asko atera ziren, baina beste asko niretzat gorde nituen, berak eskatu bezala. Bi ordu eta gero, telefonoa eskatu eta hauxe esan zidan:

-Hurrena, Tolosara gerturatzean, deituko dizut kafe bat hartzeko.

-Ea hala den Alberto ! 

Etxerako bidean, tipo handi bat ezagutu izanaren sentsazioa neraman. Hala ere, ez nuen esperantza handirik, kafe bat hartzeko deituko zidanik. Handik hilabetera, Tolosan nintzen goiz batean, telefonoa joka hasi eta pantailan "Alberto Zerain" ageri zitzaidan:

-Eup ! Bizi al gea?

-Non zaude Unai? Donostiatik Gasteizera noa eta bidean kafe bat hartzeko nola zaude?

-Jode, perfekto ! Zer iruditzen Alegiko gasolineran?

-Benga, ordu laurden barru bertan.

Halaxe izan zen, beti bezela, ordurako iritsi zen. Kafe bat hartzen genuen bitartean, berak prestatuta zituen hitzaldi eta dokumentalei buruz hizketan hasi ginenean, halaxe bota zidan:

-Zurekin egon nahi nuen. Azkenaldian, hitzaldiak asko jeitsi dira, eta jada ez dugu hitzaldi askorik ematen. Pena bat da, mendizaleek dugun materaialarekin eta... 

Ea hitzaldiak mugitzen lagunduko nion eskatu zidan. Ezezkorik ezin esan, nola ba ! Saiatuko nintzela esan nion. Batenbatek deituz gero, zerbait egingo genuela. Handik aurrera, askotan elkartu ginen. Ahal nuen guztietan berarekin kontatzen nuen, GAILURRA programara etortzeko gonbitea luzatu nionean bezalaxe, inongo oztoporik jarri gabe azaldu zen orduan ere. Edozein espediziotatik etortzen zenean, beti elkarrizketatzen saiatzen nintzen. Beti zuen zer kontatu, bizitzeko zuen gogoak harrituta uzten ninduen, uf ! Nanga Parbatera joan aurretik egin nion azken elkarrizketan, oso gogotsu ikusi nuen, "ikusiko duzu Unai, dena ederki aterako da. Orain Nanga egin, eta udazkenean, Juanito osatzen bada, Broad Peakera joango gara. Hori bai, tartean, Gasteizen afaltzeko elkartu behar dugu, nire kontura. Errenteriko hitzaldiarengatik beste bat zor dizut !".

Nangara joan zinen, baina ez zara Gasteizera itzuliko. Afaria zorretan utzi didazu, baita egunen batean batera egin behar genuen mendi lasterketa hura ere. Zure emazte eta semeetaz gogoratzen naiz, hainbeste aipatzen zenizkidan kideetaz. Baina gustoko lekuan gelditu zara betirako, zuk nahiko zenukeen lekuan, zuk hainbestetan aipatu zenidan Mazzenoetan, mendian. Jende askok esaten duen moduan, mendiak ere bere selekzioa egiten du, eta oraingoan zu hautatu zaitu, onenen pare jarri zaitu, merezi bezala. Adio lagun !

Azken hegazkina hartu aurretik, idatzi zenidan mezu batekin gelditzen naiz, "un fuerte abrazo, besarkada bat".

Ez da ametsa, egia da T3T eta T2Trena !!

Ekainak 18, igandea. Goizeko 05:10 dira. Lasterketa eguna. Ordu gutxi daramatzat lo. Ohera berandu sartzearen ondorioak ederki pairatzen ari naiz ordu hauetan. Hala ere ez nago lasai. Lasterketa egunak inoiz ez dira lasaiak izaten, are gutxiago, lasterketaren gurasoetariko bat zarenean. Irteera gunera noa...bertan ez dago inor...beste gurasoak ere ez dira ageri...ez nintzen ba egunez nahastuko?...Ez da posible...korrikalaririk ez dago kaleetan...helmugako arkurik ere ez...paella prestatzen iñor ez ... Ez da posible !! Kolpetik esnatu naiz, amesgaiztoenean murgilduta nengoen, izerditan. Gezurra da, eskerrak !! Pozik noa esnatzera. Gaur lasterketa eguna da, bai, baina 600 lagun bilduta. Ufffff....

Asko falta dira, ia gehienak... Zuek gabe ia ezinezkoa izango zen !!

Esnatu, dutxa eder bat hartu eta gosaldu gabe banoa ordenagailuaren laguntzarekin portalera. Urte guzti hauetan bezala, Mikel bizilagunarekin gelditu naiz irteerara joateko. 

-Ieup !! Dena ondo?

-Lo gutxi, baina ondo !!

-Uf, giro earra zeok oain... hemendik gutxira ikusi in behar.

Bagoaz irteera gunera. Portaletik atera orduko, jendearen burrunba nabaria da kalean. Atzo, larunbatez, "Kuadrillen eguna" ospatu zen Tolosan. Jende asko dabil oraindik kalean:

-Ostia, ez nikek oin gorputza euki nahi, dedio !!
-Zahartzen ari haiz hankaluze ! Beno, nik ere ez niekek gorputzik aldatuko.

Bost minutu beranduago, Pitz lagunarekin geldituta gaude. Eguna hasteko, iaz bezela, Gozona pastelerira joateko gelditu gara gosaltzera. Gerturatu orduko, bertan pilatuta zegoen jendearen balantzak izutu gaitu hirurak.

-Eozein sartzek horrea !!
-Bai motel, gosaldu gabe gelditzea hobe diau.

Irteerara goaz, beste gurasoengana. Denak batu gara. Gogotsu, indarrarekin, baina beldur naiz. Iragarritako eguraldia betetzen bada, bero ikaragarria izango dugu. Anoa guneak ondo hornitu ditugu, bai, baina beroak beti egin izan du triskantza handia lasterketetan, eta ez ahaztu, zorionerako, 600 lagun bildu ditugu Tolosan. Bai 600 !! Oraindik esan ez dudan arren, anai zaharrenari kasu egin eta anaia txikiagoa ere ekarriko dugu gaur mundura. Izena badu jada, T2T. Ea nola jaiotzen den.

Aurtengoan Mikel Apaolaza beasaindarra izango dugu giroa berotzeko, Aitor Elduaienek lasterketa egin nahi zuen, eta nola ez, gu ere gustora bera bertan irtengo delako. Ordua iristen ari da. 350 korrikalariak zain daude, beroa, urduritasuna... 10, 9, 8, ....3, 2, 1, aurrera !! Atera dira, Zorte on !!

Anai txikiaren jaiotza 09:30etan izango da. Gertuko jendea izango dugu gehiengoa, baina jaiotzerako izan duen harrerak, hunkituta utzi gaitu denak. Ez zegoen jende gehiagorentzako lekurik !! Gazteak, ez hain gazteak, helduak, gertuko herritakoak...denek izan dute lekua estreinekoan. 3, 2, 1...aurrera !!

Ordubete eta erdi da festa hasi denetik. Mendian jende asko omen dabil, eta herriko Trianguloan ere jende asko bildu da. Telefonoz abisua: badirudi, anai txikiko lehenak batera sartuko direla. Azken 50 metrotan sartu dira biak, alfombra urdinean barrena, batak bestea seinalatzen. Bi izen handi estreinurako: Axier Alonso oñatiarra eta Jokin Lizeaga handia !! Axierrek, garaipena, orain gutxi galdutako lagunari eskeini dio...Uf, estreineko ederra !! Biak blai iritsi dira. Asko poztu naiz Jokin laguna berriro ere korrika ikusteaz, handia haiz !!

Bi handi, Axier Alonso eta Jokin Lizeaga. 

Handik gutxira, Laida Elizegiren irrifarra gertutik ikusi dugu. Parrez, metrorik egin ez balu bezala... Guraso ederrak izango ditu anai txikiak. Jendea izerdi patsetan sartzen ari da. Ez nago lasai ! Iritsiko ote da ura? Ez ote da ezer pasako...

Bikain Laida Elizeagi. Zorionak !!

Abisua pasa digute berriz Ibarratik. Ismail Razga iazko irabazlea bertatik pasa da. Denbora joan egin zaio, ez du inporta. Saltoka dator Ismail, txistu jotzen, bi kilometro egin balitu bezala...Alu hau !! Helmuga pasa, eta hamar aldiz eskertu dit gonbidapena. Ahal duen guztitan etorriko dela ere dozena bat aldiz esan dit. Eskertzen dira horrelako hitzak bat lasai ez dagoenean.

Ismael Razga bigarrenez txapeldun. Zorionak !!

Atzetik datoz beste denak. Carlos Garcia, Goar Lopetegi (uff, ze esan !!)....eta LUIS LASA. Bai, "beltzak" karrera latza egin du. Azken unerarte laguntzen egon, dortsala jarri ta egurra. Benetan poztu ginen helmugan ikusteak. Handia !!

LUIS LASA: Hi bai handia !!

Hurrengo abisua ere pasa digute. Oihana Azkorbebeitia abadiñoarra ere azken metrotan sartu da. Dedio, earki poztu nau eguna Oihanak !! Pozik (beti bezala), irrifartsu (beti bezala), eta esker oneko (beti bezala).

Parrez, umoretsu...Oihana Azkorbebeitia txapeldun !!

Orduak aurrera doaz, beroa ere asko nabari da (32 gradu helmugan). Bertan daramatzat jada ia 8 ordu. Denetik ikusi dut gaur helmugan, ondo iritsi direnak, zentzua galduta zutenak, oker iritsi direnak, bi makillekin ere bai batenbat...baina denek izan dituzte antolakuntzarekiko hitz onak. Lasaiago nago. 25 bakarrik falta dira sartzeko, eta ez dugu arazo larririk izan. Banan-bana, lasterkari guztiak zoriondu eta azkenaren zain gaude. Las Palmasetik etorritako tipo bat omen da. Nola ez diogu ba itxarongo !  Haren zain jarri gara, eskuan lore-sorta hartuta. Badator Solana kaletik barrena, denak zain, Oihana Azkorbebeitia zain du berarekin azken metroak egiteko. Ez dator bakarrik, beste batekin eskutik dator gizona. Negarrez amaitu du. Helmuga pasa dute biek,...eta ni ere lasaitu naiz. Lasterketa gogorra izan da gaurkoa, nahiko lan izan dut askorekin, baina irrifarrea ez dut ahotik kendu egun guztian.

Nahiko lan izan det batzukin...

Bost minutu hartu ditut niretzat. Bakarrik. Ez da ezer pasa. Urte guztiko lanak pena merezi izan duela sinestarazi nahi diot nire buruari. Bai Unai, bai, pena merezi dik. Bi urteko umea oinez dabil lasai lasai, baina jaioberriaren hasiera oraindik eta hobea izan da. Denetik pentsatzeko aukera izan dut. Bidelagun izan ditugun guzti hauen izenak etorri zaizkit burura, ARALAR Kirolak, ZAPIAIN Sagardotegia, Otsabio, Lixone, Aneto, Ioanna Arbillaga Podologia, Tolosako, Alkizako, Irurako, Elduaingo eta Ibarrako Udalak, Pasaban, Xoilan, Rotulos Vicente, Excavaciones Oruezabal, Alur-Txiki Elkartea, Mahala, Ibarra Argi Lanak, BERRIA, Coca-Cola, Iriarte Jatetxea, Oargi, Grupo Delta, Orbela, Danon-Tokoa, FullGas, Gipuzkoako Foru Aldundia, Insalus, RDS Socks, Oxykor, Ibarburu Merkatutxoa, Gipuzkoako Mendi Federazioa, Ataria, Lumagorri... Egia da bai, denak gurekin jarraitu nahi izan dute aurten ere. Uf, oilo ipurditan nago... 

Zuek gabe ez gara ezer. Mila esker denei !!

Eta nola ez, lasterketa honek duen altxorrik handienaz gogoratu naiz. Boluntarioen lana, TXAPELA KENTZEKOA !! Zuek zarete gure altxorra. Izen guztietaz ezin naiz gogoratu, baina ostiraletik igandera ondoan izan dugun PITZ ezin ahaztu. Chapeau denei !

P.D: Banoa etxera. Gustora. Lagun batzuekin noa, tartean, aspaldian denbora asko batera pasatzen dudan batekin. Bi zerbeza hartu ditugu. Nekatuta ikusten dut, baina pozik. Ez dakit zenbat kilometro egingo zituen gaur alfonbra urdinaren gainean aurrera eta atzera arazoak konpontzeko ahaleginean, ez dakit zenbat ordu joan zaizkion urtean zehar (badakit asko izan direla), zenbat mezu boluntarioei, zenbat dei arduradunei... Besterik ez zait ateratzen, gurekin behar haugu "hankaluze" (M.L) !!